Kabinet valt, maar land stond al stil
Nog nooit vertoond, nu wel gebeurd. Een kabinet dat valt over een onderwerp waar men het met elkaar over eens is: het terugdringen van de asielinstroom. Even los van het feit dat het overgrote deel van de mensen dat naar Nederland komt arbeidsmigrant is (en dus eigenlijk op ons eigen verzoek hier is), laat met name de PVV opnieuw zien geen regeringsverantwoordelijkheid aan te kunnen.
Voorzitter John Kerstens van de Koepel Gepensioneerden: ‘Ondanks het motto van het kabinet (‘Het kan wél’) en de naam van het bij de start door coalitiepartijen gesloten hoofdlijnenakkoord (‘Hoop, lef en trots’) is van beide maar bitter weinig gebleken het afgelopen jaar. Vaak wordt bij de val van een kabinet gezegd dat “alles tot stilstand komt”, maar eigenlijk stond al heel veel stil. Alle mooie woorden van het kabinet zijn vooral gevolgd door minder mooie woorden in elkaars richting en nauwelijks door daden. De laatste weken waren bovendien vooral een variant op “Daar ligt een bananenschil, dat wordt glijden”. Die bananenschil werd weggelegd door Geert Wilders en de coalitie gleed erover uit. Wat we nu nodig hebben is een kabinet dat niet met zichzelf maar met ons land druk is. Een kabinet dat in een turbulente wereld (met een oorlog die woedt op ons eigen continent en onze grootste bondgenoot die zich steeds minder als zodanig gedraagt bijvoorbeeld) verantwoordelijkheidsgevoel èn daadkracht laat zien. Want de uitdagingen zijn groot.”
Uiteraard zal de Koepel Gepensioneerden invloed proberen uit te oefenen op de programma’s waarmee partijen dit najaar de verkiezingen ingaan en op het regeerakkoord van een nieuw kabinet. Kerstens: ‘En tot die tijd zal door ons vol worden ingezet op het waarmaken van door het nu demissionaire kabinet richting senioren gedane beloftes rondom bijvoorbeeld de bouw van veel extra seniorenwoningen en het bezien op welke wijze de grootste belofte van de nieuwe Pensioenwet (beter zicht op een koopkrachtig pensioen) een stap dichterbij kan worden gebracht. Op zich kan dat allemaal prima doorgang vinden, maar in de politiek is niks vanzelfsprekend. Dus blijven we er bovenop zitten.’
